Michiel liep langs de velden op het moment dat ik hem belde.
We hebben een probleem met het water, zegt hij. We willen tuinbonen zetten, maar het is nog te nat. Het duurt dus nog langer voordat we kunnen zaaien. Er staat alleen nog prei.
Nou… een lekkere preischotel gaat er best in, probeer ik optimistisch.
Nu heeft Michiel mijn positiviteit niet echt nodig, want hij zit niet snel in zak en as. Dit is zijn grond en hij zorgt er goed voor, dus hij kan simpelweg het land nu niet op, dan rij je de grond dicht en dat is niet de bedoeling. Leven in het moment en doen met wat de grond en de weersomstandigheden ons geven. Dit hoort er ook bij. Stressen heeft geen nut. Dit betekent helaas wel dat de groenten in onze pakketten nu niet van eigen land komen en dat is natuurlijk wel balen, want hij heeft zo’n mooie vruchtbare grond en wil ons hier groenten van geven en… inkopen van producten kost geld.
Stel dat het vanaf nu droog is, duurt het ongeveer een week voordat hij het land op kan. Zon en wind, laat je zien!
Is het een optie om wat groenten in de kas te zetten, vroeg ik. Dat houdt de regen wat tegen. Helaas is de kas gesloopt omdat op die plek het heel hobbelig was waardoor er plassen ontstonden, dus egaliseren en weer opnieuw opzetten.
Volgende week komt het eerste plantgoed binnen. Spinazie, tuinbonen en uitjes zijn eerst aan de beurt en dan de rest erachter aan. Spinazie groeit binnen 35 dagen, dus let’s go. Nu al zin in!
Er zit een verrassing in het pakket! Zaadjes van Herman. Een vriend van Maarten en Hermien. Hij struint de bossen en velden af naar mooie bloemen, plukt deze, droogt ze en doet ze in zakjes. Deze mocht Michiel in onze pakketten doen. Super lief!
Smijt ze in het rond. Daar wordt de wereld wat groener van, gaf Michiel romantisch mee ☺
Volgend jaar wil hij gaan experimenteren met natuurlijke verwarming m.b.v. paardenmest. Dit wordt nl heel warm. Kuubskist met poep gaat in het midden van de kas en dat geeft warmte af.
Stinkt maar een beetje beweert Michiel. Jaja…
Op zoek naar een manege of mensen met paarden dus. Het moet er vers in, dus de verse poep van deze week, haalt Michiel dan de week erop op. Hij heeft een kuub nodig en het moet elk jaar opnieuw.
Michiel is bij een bijeenkomst geweest van ZLTO, bij de waterschappen waar werd uitgelegd wat ze gaan doen. Hier wordt Michiel zijn land nog natter van. Ze hebben al een stuw neergezet waardoor het water hoger staat bij Michiel en Marco. Dit zorgt voor overlast, maar als ze bellen dat het lager moet, halen ze wat plankjes weg.
Hoe houdt je het overtollige water vast? Oppompen naar de hogere gronden en dan terug laten stromen naar de lagere gronden. Een boer in de buurt doet het kennelijk, dus er zijn mogelijkheden.
Het zou fijn zijn als hij eerder het land op kon, maar in vergelijking met de boeren in de omgeving is Michiel heel trots. Hij kan sommige stukken al berijden met de lichtere machines die hij heeft. Hiernaast is zijn grond veel luchtiger door de wormpjes die gaten maken zodat water afgevoerd wordt, denkt hij. Nou.. klinkt logisch eigenlijk.
De nieuwe plantmachine is binnen. Deze is een stuk ergonomischer en de plantafstand is hiermee optimaal i.p.v. wanneer je het zelf inschat. Met de oude machine, moest je zelf de plantjes in de grond stoppen en zat je gebukt, niet fijn voor je rug en nu komen de bekertjes voorbij waardoor het veel minder belastend is.
Hieronder een stukje over de seizoenen van Danielle.
Soms zie je alleen een topje boven de grond uit piepen en op andere plekken zie je de narcissen of sneeuwklokjes weer vrolijk roepen” ‘we zijn er weer’!
Mensen zijn de donkerte beu en hunkeren weer naar lichte dagen. Van oudsher is de prille lente een dankbare periode, waarin gevierd werd dat het leven weer terug in de aarde komt. Er werden mooie, groene takken versierd met allerlei symbolen die het nieuwe leven weergeven. Vroeger voelden mensen direct de noodzaak van de heroplevende natuur, in de supermarkten zien we het vooral aan de paaseitjes in de schappen. Maar je kan je voorstellen dat de mensen echt heel blij waren dat het licht terugkwam, dat betekende dat de aarde weer terug leven kan gaan geven, en gewassen weer gaan groeien.
Tijdens die feestelijkheden werden allerlei goddelijke krachten geëerd, later zijn die feestelijkheden verchristelijkt en geworden tot ons huidige palmpasen en paasfeest.
Misschien een mooi mijmermomentje om alle mooie bloemetjes in het eerste zonnetje te zien en dankbaar te zijn dat ook de grond van Michiel weer klaar is om van alles te gaan laten groeien, waar wij ons weer mee kunnen voeden.
Mocht je Michiel eens treffen, vraag hem eens naar de kwaliteit van zijn bodem en het werk dat hij eraan besteedt…. De passie straalt er vanaf, ook iets dat toepasselijk is voor deze tijd!
Fijne Pasen allemaal en goed zoeken he! Tip: Verstop geen eitjes bij de verwarming ☺
Daisy
